بررسی قابلیت تثبیت جاده‌های جنگلی با استفاده از مواد پلیمری (مطالعة موردی: جنگل خیرود)

بسیاری از زیان‌های عمدة ساخت جاده در جنگل با خصوصیات خاک تشکیل ‌دهندة بستر جاده ارتباط مستقیم دارد. برخی خاک‌ها به‌دلیل مشخصات فنی نامطلوب، مشکلاتی را در جاده‌سازی ایجاد می‌کنند. روش‌های مختلفی برای بهبود و اصلاح خاک‌های مشکل‌دار پیشنهاد شده است. در این پژوهش قابلیت یک نوع مادة پلیمری در این زمینه آزمون شد. از آنجا که بافت خاک مسیر جاده در سری نم‌خانة جنگل آموزشی‌‌‌- پژوهشی خیرود، ریزدانه با درصد رس و خمیرایی بالاست، برای ساخت جاده بر روی آن باید خواص مکانیکی را تغییر داد و خاک را تثبیت کرد. به‌همین منظور آزمایش‌های متنوع شامل شناسایی، حدود آتربرگ، تراکم وCBR  بر روی نمونه‌های خاک تیمار‌شده با درصد پیشنهادی از طرف سازندگان این ماده و نمونه‌‌های خاک شاهد انجام گرفت. نتایج نشان داد مادة پلیمری سبب کاهش حدود روانی و خمیری و شاخص خمیری شده ‌است. همچنین تیمار مورد نظر موجب کاهش رطوبت بهینه و افزایش حداکثر دانسیتة خشک و ظرفیت باربری می‌شود. البته میزان بهبود خصوصیات خاک و به‌ویژه ظرفیت باربری در حد ادعاشده توسط شرکت تولیدکننده نیست و سبب بهبود کلاسة خاک از نظر ظرفیت باربری نمی‌شود. بنابراین این ماده هنوز نمی‌تواند جایگزینی مناسب برای کاهش ضخامت شن‌ریزی باشد.